شناسایی شاخص ها و استانداردهای ایمنی سالن ها و اماکن ورزشی

هدف کلی پژوهش شناسایی و ارائة شاخص­ها و استانداردهای مورد نیاز برای مدیریت ایمنی اماکن و فضاهای ورزشی بود. شاخص­ها به روش دلفی از طریق مجموعه­ای از مصاحبه­ها و پرسشنامه شناسایی شدند. ابزار اندازه­گیری مصاحبه و پرسشنامة تعدیل­یافتة پانتزا و همکاران (2003) بود که پایایی آن 89/0 به­دست آمد. برای انتخاب شرکت­کنندگان برای هر دو مورد مصاحبه و پرسشنامه از نمونه­های هدفمند انتخاب شد. نمونة تحقیق 281 نفر شامل مدیران ورزشی، انتظامات، داوران ورزشی و کارشناسان ورزش و ورزشکاران بودند که به­طور هدفمند در اصفهان انتخاب شدند. نتایج نشان داد 11 متغیر عمده شامل کنترل محیط بیرونی ورزشگاه­ها (39/4 = m)، ارزیابی شرایط مسابقه (76/4 = m)، بازبینی تجهیزات و امکانات (51/4 = m)، نصب سیستم­های محافظت بدنی (41/4 = m)، مدیریت خطر (28/4 = m)، تدوین قوانین پیشگیری (79/4 = m)، تدارک تسهیلات رفاهی (48/4 = m)، ارتباطات مؤثر با تماشاچیان (73/4 = m)، آموزش ویژة مسئولان امنیتی (88/4 = m)، آموزش­های عمومی تماشاگران و بازیکنان (36/4 = m)، مدلسازی و شبیه­سازی (98/3 = m) و کنترل شدید و جلوگیری از ورود مواد منفجره به محیط­های ورزشی (8/3 = m)، از شاخص­های مهم در مدیریت ایمنی اماکن و فضاهای ورزشی است. همچنین بین شاخص­های امنیت با احساس راحتی تماشاچیان رابطة معناداری مشاهده شد (05/0 p≤ و 294/0 = r). میزان تأثیر برابر با 58 درصد است.